000 | 02898nam a2200349zi 4500 | ||
---|---|---|---|
500 | _aNúmero de rexistro antíguo: 17254 | ||
600 | _aRivas, Manuel | ||
610 | _a821-G | ||
650 | _aNARRACION | ||
650 | _aLITERATURA GALEGA | ||
650 | _aNENOS | ||
650 | _aNENAS | ||
650 | _aCIDADES | ||
651 |
_aA Coruña _xHistoria |
||
700 | _aRivas, Manuel | ||
700 | _aRivas, Manuel | ||
008 | 130121s2012 sp glg | ||
017 | _aVG 586-2012 | ||
020 | _a9788499144405 | ||
080 | 1 | _a821.134.4-31"19"*B | |
100 |
_aRivas, Manuel _eaut _9248 |
||
245 | 3 |
_aAs voces baixas _c/ Manuel Rivas |
|
250 | _a1ª ed | ||
260 |
_aVigo _b:Edicións Xerais de Galicia _c,2012 |
||
300 |
_a207 p _c;22cm |
||
490 | 0 |
_aNarrativa (Edicións Xerais de Galicia) _v;329 |
|
520 | 3 | _aEsta obra é unha construción de humor e dor. Unha novela da vida para chorar e rir. Quen son as voces baixas? Son as criaturas, os nenos e nenas, as mulleres que falan soas, os mortos, os animais... É a ironía a que sostén as palabras, a que terma das «voces baixas» para que non se afundan, para que resistan e mesmo procuren unha segunda vida á marxe das relacións de dominio e poder, nun entroido existencial. En As voces baixas o eu anda á procura do nós. É un libro no que se entrelazan a memoria persoal e a colectiva. Dende o primeiro medo, o que lle provocan uns cabezudos que resultan ser figuras dos Reis Católicos, o narrador asiste á descuberta da vida por mor da existencia extraordinaria da xente do común. O barrio de Monte Alto, a aldea urbana de Castro de Elviña, o lugar de Corpo Santo, coa luz do faro de Breogán, a prisión provincial, o cemiterio de Santo Amaro, o poboado céltico, o Monte Xalo onde as nenas pastoras pisan o sol, a escaleira onde os nenos clandestinos escoitan os murmurios da imaxinación... Unha xeografía real para un pobo marabilloso: as «voces baixas» que non queren dominar e que se alimentan de contos. | |
521 | 2 | _aBAC | |
856 | 4 | 0 | _uhttps://www.xerais.gal/libro.php?id=2947466 |
997 | _e2 |