Huye sin mirar atrás Luis Leante
por Leante, Luis [autor/a].
Tipo: LibroEditor: Barcelona Edebé 2016 Edición: 1ª ed.Descrición: 220 p. 20.5 cm.ISBN: 9788468317717.Materia(s): Adolescencia | AventurasResumo: O coche foi alcanzando máis velocidade e empezou unha aventura que xamais pensei que viviría aos meus quince anos. Cando vas a cen quilómetros por hora dentro dun coche, sentes que o que se move é o mundo de aí fose e non ti. Pero, cando vas a cento vinte e non levas cristais porque alguén rebentou dun disparo as dúas lunetas, séntesche coma se lanzásesche en paracaídas desde a estratosfera sen botellas de osíxeno. Non é vertixe, nin mareo, nin pánico, nin dor, é todo iso á vez multiplicado por mil. Non sabería dicirche a velocidade á que iamos, pero asegúroche que me pareceu que estabamos a piques de superar a barreira do son. O aire atravesaba o vehículo como un furacán. Por un momento temín que a forza do vendaval levantáseme do asento e lanzáseme polo oco da lúa traseira. «Acórdache, cando se foxe, non hai que mirar atrás», habíame devandito Héctor.Tipo de ítem | Localización actual | Sinatura topográfica | Número de volume | Dispoñibilidade | Data de vencemento | Código de barras | Datos do exemplar |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Prestable | IES Pedra da Aguia Sala préstamo | 860N LEA huy | 1 | Dispoñible | CED068000006522 |
|
|
Prestable | IES Pedra da Aguia Sala préstamo | 860N LEA huy | 1 | Dispoñible | CED068000006527 |
|
Obra gañadora do Premio EDEBÉ de Literatura Juvenil no 2016
O coche foi alcanzando máis velocidade e empezou unha aventura que xamais pensei que viviría aos meus quince anos. Cando vas a cen quilómetros por hora dentro dun coche, sentes que o que se move é o mundo de aí fose e non ti. Pero, cando vas a cento vinte e non levas cristais porque alguén rebentou dun disparo as dúas lunetas, séntesche coma se lanzásesche en paracaídas desde a estratosfera sen botellas de osíxeno. Non é vertixe, nin mareo, nin pánico, nin dor, é todo iso á vez multiplicado por mil. Non sabería dicirche a velocidade á que iamos, pero asegúroche que me pareceu que estabamos a piques de superar a barreira do son. O aire atravesaba o vehículo como un furacán. Por un momento temín que a forza do vendaval levantáseme do asento e lanzáseme polo oco da lúa traseira. «Acórdache, cando se foxe, non hai que mirar atrás», habíame devandito Héctor.
1º-2º ESO
3º-4º ESO