A primeira novela dunha das voces máis influíntes do movemento antirracista en España.

«No vas a llorar Lunja, no vas a llorar -me decía para mis adentros mientras aplicaba mi técnica antilloro-. ¿No dice tu familia que eres la leona Lunja?», me preguntaba para envalentonarme.

Lunja é valente. Un guerreiro. Nacida nun pequeno pobo de Cataluña, sendo de orixe amazigh, unha etnia indíxena do norte de África, enfrontouse dende moi nova ao racismo, á pobreza e ás veces mesmo á súa propia cultura.

Capítulo a capítulo desta historia, Lunja crecerá en idade e forza. Viaxaremos con ela para, dende o despacho da súa psicóloga, descubrir a orixe dos seus problemas mentais. Con cada palabra reconciliarase coa súa identidade e enfrontarase ás dificultades que a marcaron de nena para que outros non teñan que revivir a súa historia. A de tantos fillos de inmigrantes.

Con esta novela, a autora pon sobre a mesa a saúde mental e como se agrava a súa condición de filla de inmigrantes e muller racializada de orixe africana.

Filla de inmigrantes conta a historia dunha nena que crece nun pequeno pobo de Cataluña, sendo filla e formando parte dunha das poucas e singulares familias migrantes da zona.

Chegada de Azgangan, da zona do Atlas, no norte de Marrocos, trátase da novela dunha rapaza de orixe amazigh que debe ser adulta antes da súa época, e para quen o descubrimento da súa propia identidade vai unido ao racismo e á pobreza.

A novela comeza situada nun cuarto onde Lunja, a protagonista, está cunha psicóloga á que lle conta como se sente. No medio destas historias, Lunja lembra episodios dolorosos da súa infancia.

A historia de Lunja é a historia de tantas familias migrantes que veñen en busca dunha vida mellor. De pais pobres e analfabetos e alleos a unha lingua e a unha cultura, é ela quen de pequena debe facer fronte á burocracia dos servizos sociais, aos insultos racistas e a un sistema educativo que exclúe a quen non pode pagar libros, bolígrafos e cadernos. Unha nena nacida entre dous mundos que, crecendo, comeza a odiar a súa cultura de orixe, a súa lingua nativa, o seu cabelo rizado, e fai todo o posible por fundirse nunha vida que non é a súa.

Pero crecer tamén é atoparte a ti mesmo. E comprender a forza que ten para ser quen é: filla de inmigrantes. E será por este camiño onde aprenderá que o rexeitamento é froito do racismo da sociedade e do seu empoderamento que pertence a dúas culturas, pensar en linguas diferentes. Desde os recordos nun piso onde viven máis de dez persoas ata a súa graduación na universidade, hai toda unha vida. A vida de Lunja.

Lunja é unha valente, porque, cando medras nun pobo de Cataluña sendo de orixe imazighen e tes que enfrontarte desde moi pequena ao racismo, a pobreza e incluso a túa propia cultura, non che queda máis remedio que selo. Capítulo a capítulo, Lunja vai medrando en idade e fortaleza. Con cada palabra, irá reconciliándose coa súa identidade e encarando os problemas que a marcaron de nena, para que outros non teñan que revivir a súa historia.

3º-4º ESO

1º-2º BAC