A inxente produción literaria de Gonçalo M. Tavares parece estar relacionada co desasosego que desemboca no dicir constantemente ou no estar constantemente dicindo. Non é un trazo menor, entón, que este libro sexa o primeiro publicado e á vez, desde o seu subtítulo, pretenda dar conta dunha poética do movemento. Non é menor e conviría lembralo á hora de enfrontarse, por exemplo, a certa vontade de dar conta da inestabilidade do discurso mediante o ensaio coas preposicións ou coa carga semántica das maiúsculas, pois este libro trata sobre o movemento do corpo no espazo e da orde do discurso. Isto, que dito así pode parecer un xesto vangardista algo tardío, en Tavares —como case todo na súa obra— adquire un valor produtivo: «O importante da respiración é o modo en que parece non existir», di Tavares, cunha sutileza e unha potencia que avanzan, dalgún modo, as posibilidades do autor ao que Saramago profetizou un Nobel.

1º-2º BAC

Formación Profesional